همیشه لازم نیست برای گشتوگذار در طبیعت بلیط هواپیما بخریم یا راه دوری برویم. اگر ساکن تهران باشیم، با چند ساعت رانندگی میتوانیم به دیدنیهای جذابی برسیم. یکی از این دیدنیها هم روستای وردیج است که بین تهران و کرج قرار گرفته. این روستای زیبا و پر رمز و راز مخصوصا در روزهای تابستان، مقصد خوبیست برای فرار از گرما و پاییزش هم دیدنیست. آدمکهای سنگی عجیبی که شاید شبیهشان را جایی ندیده باشیم، وردیج را جذابتر هم کردهاند.
بزرگترین روستای شمال غربی پایتخت، روستای وردیج است که ۱۸۵۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. اینجا بخشی دهستان سولقان است و جزو منطقه ۲۲ تهران بهحساب میآید. روستای وردیج در قسمت غربی دهستان سولقان واقع شده و اطرافش جاهای دیدنی زیادی پیدا میشود که ارزش یکبار رفتن را دارند.
از دو مسیر میتوانیم به این روستا برسیم؛ وارد اتوبان تهران کرج میشویم و از ورودی پمپ بنزین وردآورد به سمت خیابان شهید اردستانی میرویم. در شمال این خیابان تابلوی روستای وردیج و واریش را میبینیم.
مسیر دوم از انتهای اتوبان همت شروع میشود. از شهرک شهید باقری میگذریم، از دوربرگردان دور میزنیم تا به بلوار پژوهش برسیم. وارد شهرک دانشگاه شریف میشویم و در خیابان شهید اردستانی دنبال تابلوی راهنمای روستا میگردیم.
این تابلو اول جاده کوهستانیای قرار گرفته که شما را به روستای وردیج میرساند. جاده حدود ۱۰ کیلومتر و آسفالت، ولی باریک، با شیب تند و است.
چرا باید اینجا را ببینیم؟
احتمالا وقتی به ورودی روستا برسیم، تابلوی «ورود افراد متفرقه ممنوع» شوکهمان میکند. اما نباید نگران باشیم. درست است که اهالی روستا دوست ندارند غریبهها اطراف باغ و خانههایشان پرسه بزنند، اما جالبترین جاذبه گردشگری این منطقه بیرون روستا قرار گرفته و آنقدر دیدنی هست که بهخاطرش از راه کوهستانی بالا برویم.
اطراف روستا شبیه نمایشگاه آثار سنگیست و صورتکها و آدمکهایی سنگی و غولپیکر در آن دیده میشود. درمورد این سنگها داستانهای زیادی نقل میشود؛ مثلا بعضیها میگویند آدمکهای سنگی بخشی از قلعه قدیمی بودهاند. اما جالبترین داستان، افسانهایست که میگوید در اینجا موجودات زنده به سنگ تبدیل شدهاند. یعنی درواقع چیزی که ما میبینیم، روحهای سنگی هستند که چشمها و دهانشان مثل یک حفره توخالیست. البته با وجود سنگهایی شبیه به جمجمه انسان و بدن حیوانات این فرضیه زیاد هم عجیب به نظر نمیرسد.
فرسایش طبیعی سنگها در طول سالها، این مجسمههای سنگی را شبیه به نمایشگاهی در دل طبیعت درآورده. نمایشگاهی که به دامنه ارواح سنگی یا آدمک جیان معروف شده.
بعد از این گشت پرهیجان و رازآلود در بین صورتکهای سنگی، میتوانیم به سمت آبشار لتمال حرکت کنیم. البته باید ماشین را کنار جاده اصلی پارک کنیم و یک ساعت پیادهروی کنیم تا به آن برسیم.
لتمال از سه آبشار تشکیل شده که کنار هم قرار گرفتهاند؛ بلندی آبشار اول ۵ متر است و روی هم ۳۵ متر ارتفاع دارد. اگر بدانیم که لت به معنی سنگ است، معنی اسمش مشخص میشود؛ جایی که آب روی سنگها مالیده میشود.
این منطقه رودخانه فصلی باصفایی هم دارد که فقط زمستان و بهار پرآب است و بعد خشک میشود. منظره جاده کوهستانی در کنار کوه و رودخانه، زیباست و خستگی یک هفته پرمشغله را رفع میکند.
ثبت دیدگاه